Son ve Bir Başlangıç
Eylem Hatice Bayar
1595
Kitap, 11 öyküden oluşuyor. Yazar her öyküsüyle içsel ve tematik bir yolculuğa çıkarıyor okurunu. Geçmişe kadar uzanırken, şimdinin ve yarının simgeleriyle de örüyor anlatımını. Yalnızlaşan bireylerin iç dünyasını irdelerken, gerçeklikten ayrılmıyor hatta dramatik görüntüleri ağdasız bir dille ustaca yerleştiriyor metne. Öykü karakterlerinin sürekli bir dışarıdan içeriye kaçışları sözkonusu. Bu da yazarın, Son ve Bir Başlangıç öykü kitabına başat olarak seçtiği bir konu.
Öykülerin dili oldukça akıcı ve okurun yüreğine ferahlatıcı sesler üflemekte sürekli. Söyleyiş içtenliğinden özgün cümle oluşumuna kadar bol yankılı bir dili tercih ediyor yazar. Yalınlık ve bilinçli bir estetikle de tamamlıyor söylemek arzusunu.
Eylem Hatice Bayar, dergilerle sürdürdüğü edebi etkileşimini, Son ve Bir Başlangıç adlı öykü kitabıyla ete kemiğe büründürüp bütünlüklü bir eserle çıkıyor okurunun karşısına bu kez. Yolunun ve yolculuğunun çok uzun olduğunu bilerek üstelik…
Kitaptan:
Bahçedeki köpek beni görünce iki defa havladı. Tüm kapılar açık, evlere girip odaları dolaşıyorum, kimseler yok. -Herkes nereye gitti? - Ortadaki havuzun başına geliyor, başımı gökyüzüne çeviriyorum. O an geceyle gündüz birbirine karışıyor. Sanki bir platodayım. Yoğun bir ışık gözlerime doluyor, her taraf birdenbire aydınlanıyor. Burnuma taze yapılmış krep kokusu geliyor. Birilerini bulmak umuduyla mutfağın olduğu daireye giriyorum, ama etrafta kimse yok. İrfan geliyor aklıma; acaba o da yok mu oldu? Hızla kaldığımız daireye yöneliyorum. İrfan ilk günkü gibi uyuyor. Başucumdaki komodinin üstünde bu gece için dağıtılmış şiir gözüme çarpıyor: Bir Düşün İçinde Bir Düş…”
